1. Ik ben een echte woordenaantaljunkie. Zonder doel krijg ik geen letter op papier. Die vrijheid (‘Ik zie wel wanneer mijn inspiratie opraakt’) voelt voor mij als een grenzeloze leegte. Op een schrijfdag met geen enkele andere deadline, schrijf ik in de eerste fase van mijn boek zo’n 3000 woorden per dag.

2. Die 3000 woorden deel ik op in blokjes van 500. Na elke sessie, moet ik van mezelf even achter mijn bureau vandaan. Dan drink ik een kop koffie, lees een paar bladzijden in het boek waarin ik bezig ben of kijk ik een filmpje op mijn telefoon.

3. Wanneer ik een mooie zin heb geschreven of een prachtige plottwist heb verzonnen, zit ik letterlijk te juichen achter mijn computer. Whaaaaa! Kijk mij briljant zijn.

4. Lukt het schrijven niet, zucht en steun ik alles bij elkaar. Wát een ellende ook. Prutser. Knooierd. Ga toch ander werk zoeken, man. Maar: ik blijf wel zitten. Net zo lang totdat er wel weer iets uit mijn handen komt.

5. Ik werk niet chronologisch. Niet qua hoofdstukken, maar zelfs niet in de hoofdstukken. Ik kijk per schrijfdag waar ik zin in heb. Waarom geforceerd een liefdesscène schrijven, als ik fluitend die moordscène op papier krijg?

6. Ik kan niet schrijven met muziek aan. Dan zit ik alleen maar mee te dansen/bléren. Behalve wanneer ik interviews uitwerk, dan heb lukt het wel. Favo van het moment: Lemonade van The Queenbee.

7. Als het schrijven echt muurvast zit, werk ik met een timer. Die tijdsdruk werkt vaak goed.

8. Mijn schrijfstijl voor tijdschriften is waaaaaaaay anders dan de stijl die ik in mijn boeken gebruik. Voor tijdschriften gebruik ik veel Engels, ben ik veel actueler en gebruik ik weinig beeldspraak.

9. Wanneer de eerste versie van een boek af is, is ie nog láng niet af. Dan staat het manuscript nog vol met HIER ZEGT ZE IETS SUPERTOF of SLECHTE GRAP WAAR NIEMAND OM LACHT.

10. Mijn stopwoordjes zijn ‘ook’ en ‘überhaupt’. F5 erover, zoeken, deleten, klaar! Ook is überhaupt niet nodig.