Zo voeg je meer spanning toe aan je verhaal


Hoe zorg je er nu voor dat je lezer niet kan wachten om de volgende bladzijde om te slaan? Ik geef je tips!

1. Laat je hoofdpersoon meer actie ondernemen

Je hoofdpersoon kan een ontvoering, een moord en een apocalyps meemaken en nog kan je lezer het boek halverwege gapend dichtklappen. Grote kans dat je een verhaal hebt geschreven waarbij je hoofdpersoon alleen reageert op dingen die hem overkomen. Zorg dat je hoofdpersoon zélf actie onderneemt. En dat mogen best acties zijn die de lezer zelf niet zo snel zou ondernemen. Je hoofdpersonage is niet voor niets de held van het verhaal: laat hem/haar dus vooral dingen doen die jij en je lezer NOOIT zouden durven.

2. Sluit elk hoofdstuk af met een goede cliffhanger

Wanneer je een pageturner wilt schrijven, moet je zorgen dat je je lezer op het puntje van zijn stoel zet én daar gedurende het boek weet te houden. Een goed trucje daarvoor, is om de meeste hoofdstukken met een cliffhanger af te sluiten. Goede cliffhangers laten je net even in de afgrond gluren. De vuistregel is: je stopt net voordat het gedonder begint.

3. Pas op met opsommingen

Wanneer er een nieuw karakter in een verhaal verschijnt, wil je lezer graag een beeld van diegene kunnen maken. Maar daarvoor hoef je echt geen complete opsomming van zijn gezicht, lichaam en kleding te maken. Een of twee kenmerkende details hebben meer effect dan een waslijst van opsommingen. Spanning in een verhaal heeft grotendeels te maken met vaart. Elke opsomming die er niet toe doet, haalt je lezer uit je verhaal.

4. Varieer met zinslengte

Hij keek naar haar. Toen naar het mes. Toen weer naar haar.
Hak. Hak. Hak. Je hoort de hoofdpersoon al bijna met het mes hakken, niet waar? Handig trucje: kort je zinnen in wanneer het gevaar dreigt.

5. Voer de tijdsdruk op

Easypeasy, maar altijd effectief: voer de tijdsdruk op. In De eliminatie gaf ik in de eerste versie mijn hoofdpersonen honderd uren om uit te vogelen wie er vermoord gingen worden. Waarom honderd? Omdat het gewoon lekker bekt. Ik kwam er al snel achter dat honderd uren veeeeeel te veel was en ik die tijd zou moeten opvullen met dingen die er niet toe deden. Dus heb ik het zo, ták, door de helft geknipt. Mijn hoofdpersonen hebben nu vijftig uren om uit te zoeken wie het waard is om te blijven leven en tik, tak, tik, tak, de klok tikt al…

Succes!

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *