Waarom ik jeugdhorror ben gaan schrijven 4


Fotocredits: Best of YA

YA- of jeugdthrillers: dát kende je misschien al. Maar jeugdhorror is een heel nieuw – LOEISPANNEND – genre. En de reden dat ik me aan hieraan heb gewaagd, komt door jullie!

Naast schrijven, bezoek ik namelijk ook veel middelbare scholen om daar te vertellen over (mijn) boeken en verhalen. De laatste tijd viel me steeds vaker op dat ik niet de enige ben die niet vies is van een goed gruwelverhaal.

Wanneer ik leerlingen bijvoorbeeld vertelde over mijn boek De eliminatie (Tien mensen zitten opgesloten in een garagebox. De helft kan het maar overleven), vergeleken ze het vaak met de horrorfilm SAW. Logisch, maar er was toch ook een groot verschil. De eliminatie is een psychologische thriller. SAW is horror. Vaak verzuchtte dan wel iemand in de klas: ‘Maar een horrorboek zou óók vet zijn geweest…’

Jason, Freddy en Pennywise

Zelf ben ik ook altijd dol geweest op horror. Ik was een tiener in de jaren negentig en verslond de boeken van R.L. Stine (De babysitter/De waarschuwing/De lifter). In het weekend gingen mijn vriendinnen en ik altijd naar de videotheek (een offline Netflix en dan betaalde je óók nog eens pér film) en huurden dan standaard een horrorfilm. A nightmare on Elmstreet, Bloody Birthday, Friday The 13th, The Craft, IT (They all float, Georgie!) dat werk.

Ik denk dat het komt door mijn voorliefde voor sensatie. Je kunt me – figuurlijk dan. #slaapliefhebber – wakker maken voor een spannend verhaal. Ik houd van het gevoel dat mijn hart er elk moment kan uitjakkeren, terwijl ik tegelijkertijd weet dat me niets kan gebeuren. Het is griezelen in bubbeltjesplastic.

Voor heel veel dingen dus. Clowns bijvoorbeeld!

Voetstappen op de trap

Je zou het niet zeggen als je de cover van Clownsnacht ziet, maar horror is niet per se heel bloederig. Natuurlijk worden er in sommige verhalen ingewanden uitgesneden met een kettingzaag, maar ik ben daar geen fan van. Horror is afgeleid van het Latijnse woord verschrikking en draait vooral om angst. En dat wil ik ook graag in de boeken overbrengen

Horror bestaat uit ontzettend veel varianten. Je hebt bovennatuurlijke horror (zombies/buitenaardse wezens) fantasy (denk: Stranger Things) en gore (marteling/ slachtpartijen). Allemaal gruwelijk op hun eigen manier, maar ik vind de psychologische horror nog véél enger. Deze draait om herkenbare angsten. Dingen waar jij en ik bang voor zijn.

In Clownsnacht draait het bijvoorbeeld om alleen thuis zijn. Ik ben nu 37 jaar en ik kan je vertellen: die angst gaat nooit helemaal over. Nog steeds hoor ik dingen die ik anders prima kan verklaren (een klepperend raam, voetstappen op de trap). En nog kan ik mezelf gek maken door er van overtuigd te zijn dat er vanuit het donker iemand naar me kijkt…

Wie kijkt er naar jou?

Benieuwd of jeugdhorror ook iets voor jou is? Je kunt Clownsnacht nu in elke (online) boekhandel kopen, bijvoorbeeld hier.

Ik ben heel benieuwd wat je er van vindt! Laat je het me weten op Instagram als je het boek gelezen hebt? Ik bedoel… je bent toch niet bang?


Laat een reactie achter op Renske Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

4 gedachten over “Waarom ik jeugdhorror ben gaan schrijven