… en waarom je het toch een kans moet geven.

1. Je houdt nóg niet van horror

Je weet niet dat je een blauwe kaas-fan bent, tót je het probeert. Laten we eerlijk zijn: als je niets probeerde in je leven, sabbelde je nu nog steeds op een lange vinger en keek je nog steeds naar Teletubbies. Don’t knock it until you’ve tried it. Oftewel: misschien verbaas je jezelf nog door te ontdekken dat er wél een horrorfan in je zit.

2. Er zijn heel veel niches binnen horror

Zeggen dat je niet van horror houdt is net zoiets als zeggen dat je niet van dance-muziek houdt. Dat kan natuurlijk, maar je zet ook meteen heel veel soorten weg. Dance bestaat uit techno, jump, rave, techno, hardcore, deephouse, lounge en nog tig varianten. Hetzelfde geldt voor horror. Je hebt zombies, geesten, haunted houses, psychopaten en slashers (van die engerds die je ijzig kalm met een hakbijl achterna zitten). Voor iedereen is er wel een variant die bij je past. Clownsnacht gaat bijvoorbeeld over de angst om alleen thuis te zijn.

3. Horror snapt jou. Het gaat juist over angst

Die angst die voelt op het moment dat je twijfelend met een horrorboek in je handen staat (Durf ik dit wel aan? Kan ik dit wel?): juist daar draait horror om. Elk verhaal komt in principe op hetzelfde neer: de hoofdpersoon heeft een ogenschijnlijk groot probleem dat het moet zien op te lossen. In horror is dat niets anders, alleen in plaats van het probleem op te lossen, moet de hoofdpersoon HEEL HARD KUNNEN RENNEN 😉

4. In een boek heb je zelf de regie

Ik geloof er heel erg in dat je hoofd een filter heeft dat er voor zorgt dat jij altijd de regie houdt. Een film gaat bijvoorbeeld door op het moment dat jij je hoofd afwend. Je krijgt dan nog steeds het geluid mee. Een boek kan je op elk gewenst moment neerleggen. Het verhaal stopt dan meteen.

5. Januari is het perfecte moment om het eens uit te proberen

Een nieuw jaar, een nieuwe uitdaging. Kom op. Ik geloof in je. Hier kun je alvast het eerste hoofdstuk van Clownsnacht lezen.